Το θαύμα που έγινε όταν ο Μέγας Ιουστινιανός έστειλε ανθρώπους να πάρουν το λείψανο του Αγίου Δημητρίου!

Ο Μέγας βασιλιάς Ιουστινιανός είχε ανεγείρει τον Ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη και ήθελε να έχει το λείψανο τουμ Αγίου Δημητρίου μαζί με τα άλλα που υπήρχαν εκεί.

Έστειλε ανθρώπους της εμπιστοσύνης του στην Θεσσαλονίκη, για να σκάψουν τον τάφο, μέχρι να εύρουν το σώμα του Αγίου, να κόψουν ένα μέρος και να το φέρουν στην Θεσσαλονίκη. Έφθασαν οι βασιλικοί άνθρωποι με δώρα του βασιλιά προς τον Άγιο αποφασισμένοι δια την παραλαβή του Αγίου λειψάνου.

Οι Θεσσαλονικείς απήντησαν: «Εμείς δεν τολμούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο. Αλλά αν τολμάτε εσείς, εδώ είναι ο τάφος». Άρχισαν να σκάβουν τον τάφο. όταν δε έφτασαν κοντά στην λάρνακα, αμέσως ω του θαύματος!, φωτιά μεγάλξ εξήλθε από εκεί και κινδύνευσαν να καούν και ακούσθηκε φωνή που έλεγε: «Περισσότερο μη σκάψετε».

Μόλις είδαν το θαύμα οι βασιλικοί άνθρωποι, έπεσαν με τα πρόσωπα κατά γης και παρακαλούσαν τον Άγιο να μην καούν. Ύστερα από αρκετή ώρα σηκώθηκαν και αφού πήραν μόνο χώμα από τον τάφο του Αγίου Δημητρίου, το έφεραν στον βασιλιά και διηγήθηκαν το παράδοξο θαύμα.

Από το βιβλίο: «Ο Άγιος Δημήτριος – Πολιούχος Θεσσαλονίκης» – Αρχιμανδρίτου Ιωάννου Χ. Τασσιά, Θεσσαλονίκη 2004

πηγή

Πονώ, άρα υπάρχω...

Φ. Ντοστογιέφσκι

Βυζαντινή εικόνα του Αγίου Δημητρίου με μύρο από το τάφο του μεγαλομάρτυρα στη Θεσσαλονίκη

Η βυζαντινή μικροψηφιδωτή εικόνα του Αγίου Δημητρίου με μύρο από τον τάφο του,τα σύμβολα των Παλαιολόγων και τις επιγραφές.

Το Σασοφεράτο (Sassoferrato) είναι μία μικρή πόλη στην επαρχία της Αγκόνας (Ancona) στην Ιταλία και βρίσκεται χτισμένο στο μέρος που κάποτε βρισκόταν η αρχαία πόλη Sentinum. Μετά την ολοκληρωτική καταστροφή τουSentinum από του Γότθους και τους Λομβαρδούς, περίπου το έτος 1000, θα χτιστεί ένα νέο κάστρο από τους κατοίκους της περιοχής που θα μετατραπεί σε μία μικρή πόλη γύρω στο 1200.

  

Η εικόνα που παριστάνει τον Άγιο Δημήτριο ήρθε στο Δημοτικό Μουσείο του Σασοφεράτο από την συλλογή του ουμανιστή Niccolò Perotti (1429 - 1480), ο οποίος γεννήθηκε στο Σασοφεράτο και ήταν μαθητής και φίλος του Έλληνα παπικού καρδινάλιου Βησσαρίωνα, τον οποίον συνόδευσε στην αποστολή του στην Μπολόνια κατά τα έτη 1450 – 1455. Σύμφωνα με τον ιστορικό Sergio Bettini, ο Βησσαρίων είναι που κατά πάσα πιθανότητα χάρισε την εικόνα στονPerotti, ο οποίος αργότερα την αντιχάρισε στη γενέθλια πόλη του.

Το Σασοφεράτο της Ιταλίας.

Στο κέντρο της εικόνας βρίσκεται μία μικροψηφιδωτή βυζαντινή εικόνα του Αγίου Δημητρίου ντυμένου με πλήρη στρατιωτική εξάρτυση, να κρατά με το δεξί του χέρι ένα ακόντιο και με το αριστερό του μία επιμήκη ασπίδα στην οποία διακρίνεται ένα λιοντάρι.

Ο Άγιος Δημήτριος με στρατιωτική εξάρτυση.

Ακριβώς πάνω από το κεφάλι του Αγίου Δημητρίου υπάρχει ένα προσκυνηματικό φιαλίδιο, ευλογία όπως ονομάζεται, το οποίο περιέχει άγιο μύρο από το τάφο του μεγαλομάρτυρα στη Θεσσαλονίκη. Στις δύο πλευρές της ευλογίας διαβάζουμε ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ. 

Προσκυνηματικό φιαλίδιο, ευλογία,
που περιέχει άγιο μύρο από το τάφο του μάρτυρα
στη Θεσσαλονίκη.

  

Σε κάθε πλευρά της μικροψηφιδωτής εικόνας του Αγίου Δημητρίου υπάρχει ένα ασημένιο πλαίσιο, στο οποίο τέσσερεις ρόμβοι σε κάθε πλευρά σχηματίζουν επιγραφές γραμμένες στα ελληνικά.

  

Η αριστερή επιγραφή που έχει σήμερα χαθεί έγραφε, σύμφωνα με παλιά φωτογραφία της εικόνας, το εξής:

  

Ω ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΔΗΜΗΤΡΙΕ ΜΕΣΙΤΕΥΣΟΝ ΠΡΟΣ ΘΕΟΝ ΙΝΑ ΤΩ ΠΙΣΤΩ ΣΟΥ ΔΟΥΛΩ ΤΩ ΕΠΙΓΕΙΩ ΒΑΣΙΛΕΙ ΡΩΜΑΙΩΝ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΩ ΔΟΙΗ ΜΟΙ ΝΙΚΗΣΑΙ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟΥΣ ΥΠΟΤΑΞΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΔΑΣ ΜΟΥ

  

Η δεξιά επιγραφή που διατηρείται γράφει το εξής:

  

ΑΥΤΗ Η ΣΤΑΜΝΟΣ ΦΕΡΕΙ ΜΥΡΟΝ ΑΓΙΟΝ ΕΚ ΤΟΥ ΦΡΕΑΤΟΣ ΑΝΤΛΗΣΑΣΑ ΕΝ Ω ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥΤΟ ΑΝΑΒΛΥΖΟΝ ΚΕΙΤΑΙ ΕΚΤΕΛΩΝ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΠΑΣΗ ΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΠΙΣΤΟΙΣ

                            

                                   

Σταυρός με τα πυρεκβόλα.

Δεξιά και αριστερά, στις επάνω γωνίες της εικόνας, υπάρχουν δύο σταυροί που φέρουν από τέσσερα πυρεκβόλα, τα οποία στο σχήμα του γράμματος Β υποδεικνύουν την έκφραση Βασιλεύς Βασιλέων, Βασιλεύων Βασιλευόντων. Σύμφωνα μάλιστα με τον ιστορικό Σάθα, τα τέσσερα Β συμβολίζουν τις τέσσερεις περιοχές του κόσμου, δηλαδή όλη την οικουμένη.

  

Στο κάτω μέρος της εικόνας υπάρχουν στη δεξιά και αριστερή γωνία από ένας δικέφαλος αετός, ενώ στο κέντρο, όπου υπήρχε κάποτε ένας πολύτιμος λίθος εξαφανισμένος σήμερα, διαβάζουμε ΑΓΙΟΣ - ΑΓΙΟΣ.

Οι δικέφαλοι αετοί και οι σταυροί με τα πυρεκβόλα είναι χαρακτηριστικοί της Παλαιολόγειας εποχής του Βυζαντίου και των τελευταίων βυζαντινών αυτοκρατόρων, ενώ μία από τις επιγραφές αναφέρεται στον Ιουστινιανό Β'.

  

Η μικρομωσαϊκή εικόνα του Αγίου Δημητρίου χρονολογείται τον 14ο αιώνα (Κωνσταντινούπολη), η ευλογία τον 13ο - 14ο αιώνα (Θεσσαλονίκη), ενώ το ασημένιο πλαίσιο φαίνεται να έχει συναρμοστεί στην εικόνα κατά τα μέσα του 15ου αιώνα στην Ιταλία.

   

Η εικόνα του Αγίου Δημητρίου από το Σασοφεράτο της Ιταλίας.

Η εικόνα του Αγίου Δημητρίου του Σασοφεράτο ήρθε στη Θεσσαλονίκη και εκτέθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, από τις 24 Οκτωβρίου ως τις 28 Νοεμβρίου του 2005, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 1700 χρόνων από το μαρτύριο του Αγίου.
  
Υπενθυμίζω εδώ ότι μύρο που συλλεγόταν από τον τάφο του Αγίου Δημητρίου ή χώμα ανακατεμένο με πηγμένο αίμα που λαμβανόταν από το μέρος του μαρτυρίου του θεωρούνταν λείψανο. 

leipsanothiki

Καλώς ήρθατε στην κόλαση που στήνουν οι Ευρωπαίοι με τη βοήθεια της Αριστεράς

Σε εξέλιξη βρίσκεται ένα οργανωμένο σχέδιο των Ευρωπαίων, και κυρίως του «φίλου» Γιούνκερ και των Γερμανών, για τη δημιουργία μια φτωχοποιημένης Ελλάδας η οποία θα είναι υποχρεωμένη να γίνει και επισήμως «αποθήκη ψυχών». Χιλιάδων προσφύγων που δεν θα μειωθούν τα επόμενα χρόνια, αντιθέτως θα αυξάνονται όσο η Μέση Ανατολή θα φλέγεται.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς άραγε είναι μέσα στο παιχνίδι; Είναι μέρος του στημένου σχεδίου που έχει εκπονηθεί στα κλειστά γραφεία των Βρυξελλών και του Βερολίνου; Είναι εντελώς ανόητοι που δεν καταλαβαίνουν ούτε τι τους γίνεται;
Το σενάριο για την Ελλάδα που ονειρεύονται κάποιοι και έχουν συμμάχους τους «πρόθυμους ηλίθιους» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ψεκασμένων έχει δύο σκέλη:
1.Το πρώτο είναι η μετατροπής της χώρας σε ένα φτωχό μέρος αντίστοιχο της Βουλγαρίας ή της Ρουμανίας, πλήρης βαλκανοποίηση δηλαδή της Ελλάδας. Ένα 90%-95% του ελληνικού λαού θα είναι πλήρως φτωχοποιημένο, με μισθούς και συντάξεις πείνας, με τον κόσμο να είναι πλήρως εξαρτημένος από το δημόσιο, από τους πολιτευτές, από ρουσφέτια και λαμογιές για να βγάζει κανένα μεροκάματο και να ζει όπως μπορεί να ζει. Ο… ταξικός πόλεμος που έχει ξεκινήσει ο Τσίπρας στοχεύει στην ασφυκτική πίεση των μεσαίων στρωμάτων, αυτών που βγάζουν λίγα χρήματα παραπάνω δουλεύοντας 15 και 20 ώρες. Όχι κατ’ ανάγκη ύποπτων χρημάτων, αλλά εισοδημάτων από σκληρή εργασία, από ικανότητες, από δεξιότητες και από διαρκή προσπάθεια για βελτίωση των συνθηκών ζωής τους. Όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει ό,τι μπορεί για να αυξήσει τα εισοδήματα των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων. Θα συρρικνώσει τους άλλους για να γίνουν όλοι ίδιοι, κανείς να μην ξεχωρίζει. Το υπόλοιπο 5%-10% είναι μερικές χιλιάδες οικογένειες που ακόμη και σήμερα κυριαρχούν στην Ελλάδα. Κάποιες θα χαθούν για να έρθουν άλλες που θα στήσουν ένα νέο κατεστημένο που θα περνά καλά, θα στέλνει τα παιδιά στα ιδιωτικά με ΦΠΑ 50%, θα βγαίνει έξω και θα διασκεδάζει, θα ξοδεύει σε ταξίδια στο εξωτερικό και θα έχει τους υπόλοιπους στην υπηρεσία τους. Οι υπόλοιποι θα βγάζουν το μεροκαματάκι ως σερβιτόροι, δάσκαλοι για τα ιδιαίτερα των παιδιών τους, νταντάδες, υπηρέτριες κ.λπ. και όλα αυτά βεβαίως με μισθούς σκλάβων και λογική «σκάσε και δούλευε». Αυτό είναι το πρώτο σκέλος της Ελλάδας που ονειρεύεται η Αριστερά και ένα σχέδιο που η ίδια εκπόνησε, συμφώνησαν οι Ευρωπαίοι και υλοποιείται. Το ζητούν οι ξένοι διακαώς, βρήκαν τους «πρόθυμους ηλίθιους», τους εμμονοληπτικούς και ιδεοληπτικούς αριστερούς και παίζουν μπάλα άνετα με τον κόσμο να κοιτάζει σαν χαμένος.
2.Το δεύτερο σκέλος το βλέπουμε να είναι σε εξέλιξη τώρα. Η Σύνοδος Κορυφής για το μεταναστευτικό αποδεικνύει ότι συμβαίνει για εμάς χωρίς εμάς και παρά την παρουσία του Τσίπρα στις Βρυξέλλες που αμφιβάλλουμε αν καταλαβαίνει και τι γίνεται. Οι Ευρωπαίοι αποδεικνύουν ότι έχουν σχέδιο με θύμα την Ελλάδα από το γεγονός ότι δεν κάλεσαν την Τουρκία. Από εκεί που γίνεται δηλαδή η διακίνηση των προσφύγων, εκεί όπου είναι ο παράδεισος των δουλεμπόρων και δισεκατομμύρια είναι τα έσοδα. Κι όμως, οι Βρυξέλλες δεν κάλεσαν τους Τούρκους, η Άνγκελα πήγε την προηγούμενη εβδομάδα και τους έδωσε τα πάντα ενώ ο Ερντογάν κοιμάται ήσυχος γιατί άλλα κορόιδα πληρώνουν το χάος. Οι Ευρωπαίοι προωθούν τη δημιουργία ενός «Γκουαντάναμο» στην Ελλάδα, τη φτωχή Ελλάδα που θα της δώσουν ένα ξεροκόμματο για να στήσει στρατόπεδα με χιλιάδες πρόσφυγες που δεν θα βοηθήσει και πολύ αν σκεφτεί κανείς ότι καθημερινά καταφτάνουν χιλιάδες αθώες ψυχές από τα τουρκικά παράλια.
Στη λογική «σκάσε και κολύμπα», οι ξένοι θα δημιουργήσουν μια χώρα απολύτως ελεγχόμενη από αυτούς, φτωχή, κατεστραμμένη, χωρίς κοινωνικές και πολιτικές δομές που θα είναι και η «αποθήκη ψυχών» της Ευρώπης.
Αυτό είναι το μέλλον της Ελλάδας, το βλέπετε; Είναι μπροστά μας και μας κλείνει το μάτι. Καλώς ήρθατε στην κόλαση που στήνουν οι Ευρωπαίοι με τη βοήθεια της Αριστεράς που είτε δεν καταλαβαίνει τι της γίνεται είτε δεν θέλει γιατί έτσι περνά μια χαρά στην εξουσία.
πηγή

Τοιχογραφίες του Κυριακού της Βατοπαιδινής Ι. Σκήτης Αγίου Δημητρίου

Η Βατοπαιδινή Ιερά Σκήτη Αγίου Δημητρίου

Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο

ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ,

 τόμος Α΄, έκδ. Ι.Μ. Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος, 1996

Η Βατοπαιδινή Ιερά Σκήτη του Αγίου Δημητρίου βρίσκεται στα νότια όρια της Ι. Μονής Βατοπαιδίου, σε απόσταση 30΄ απ’ αυτήν. Περιβάλλεται από καταπράσινους λόφους με άνοιγμα προς τα βόρεια. Η Σκήτη είναι από τις αρχαιότερες και ίσως η πιο οργανωμένη στη βυζαντινή εποχή. Εδώ υπήρχε από τον 10^ο αιώνα το μονύδριο του Χαλκέως, επικεφαλής των κελλιών. Ιδρυτής του μονυδρίου και των κελλιών υπήρξε Δημήτριος ο Χαλκεύς, που αφιέρωσε το ναό του μονυδρίου στον ομώνυμό του Άγιο. Ο Δημήτριος παρουσιάστηκε στον ηγούμενο της Μεγίστης Λαύρας Αθανάσιο, που ηγουμένευε από το 1017, καθώς και στον άλλο Αθανάσιο, ηγούμενο της Μ. Βατοπαιδίου, και ζήτησε όπως, μετά τον θάνατό του, ορισθούν επίτροποι για το μονύδριο και τ’ άλλα κελλιά, οι ηγούμενοι Θεοτόκου και Εσφιγμένου. Η Σκήτη με το όνομα Χαλκέως θα είναι γνωστή μέχρι το τέλος του 18^ου αιώνα. Ο εσωτερικός κανονισμός της Σκήτης (18 άρθρα) συντάχθηκε το 1759, επάνω σε αρχαιότερο πρότυπο, και σ’ όλο το διάστημα του 18^ου αιώνα αυτή θα βρίσκεται σε ακμή. Όλες οι επιγραφές σε εικόνες και κτίσματα ανάγονται σ’ εκείνη την εποχή. Κατά το τέλος εκείνου του αιώνα και τις αρχές του επομένου η Σκήτη θα αριθμεί 120 μοναχούς. Τη δεκαετία του 80 αριθμούσε 10-12 μοναχούς και με την απογραφή του 2001, 16. Η Σκήτη έχει στην κατοχή της 70 χειρόγραφα. Ότι σώζεται από την αρχαιότητα είναι το μαρμαροθέτημα του Κυριακού, έργο του 12^ου αιώνα. 

Οι φωτογραφίες των τοιχογραφιών του Κυριακού της Σκήτης, οι οποίες ακολουθούν, είναι του Wim Voogd και δημοσιεύονται στο ιστολόγιό του athosweblog

Οι τοιχογραφίες του κυρίως ναού είναι του 1755. Ο εξωνάρθηκας είναι μεταγενέστερος και οι τοιχογραφίες του είναι του 1806.

πηγή

Όταν οι άνθρωποι βαριούνται, αυτό που βασικά βαριούνται είναι ο εαυτός τους

 Eric Hoffer

Σύνοδος Κορυφής: Συμφωνία για υποδοχή 50.000 προσφύγων στην Ελλάδα

REUTERS/OGNEN TEOFILOVSKI

Οι 30.000 θέσεις υποδοχής θα είναι έτοιμες μέχρι το τέλος του έτους και οι υπόλοιπες σε δεύτερη φάση (φωτ. αρχείου).

Βρυξέλλες,

του Νίκου Μπέλλου

Δέσμευση για την υποδοχή 50.000 προσφύγων στα κέντρα καταγραφής και ταυτοποίησης με τη χρηματοδοτική συνδρομή της Ε.Ε. και του ΟΗΕ ανέλαβε η χώρα μας στη μίνι Σύνοδο Κορυφής, που ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα. 

Οι 30.000 θέσεις υποδοχής, εκ των οποίων 7.000 στα νησιά του Αιγαίου και 23.000 ανά την επικράτεια, θα είναι έτοιμες μέχρι το τέλος του έτους και οι υπόλοιπες σε δεύτερη φάση.

Τόσο ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, όσο και η καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ και ο Υπατος Αρμοστής για τους πρόσφυγες Αντόνιο Γκουτιέρες χαιρέτισαν την αποφασιστική στάση της Ελλάδας στο ζήτημα των προσφύγων.

Οι 13 Ευρωπαίοι ηγέτες, 10 της Ε.Ε. και τρεις υποψηφίων χωρών των Δυτικών Βαλκανίων δεσμεύθηκαν επίσης να συστήσουν σημεία επαφής τα οποία θα έχουν ανοικτή επικοινωνία με το γραφείο του Προέδρου της Κομισιόν.

Σε σχέση με τη χώρα μας, ο κ. Γιούνκερ επίσημανε επίσης ότι συμφωνήθηκε η ενίσχυση της φύλαξης των χερσαίων συνόρων της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ και την Αλβανία, ώστε να εμποδιστεί η ανεξέλεγκτη είσοδος των προσφύγων στις χώρες αυτές με προορισμό το βορά της Ευρώπης.

Ο κ. Γιούνκερ υπογράμμισε επίσης ότι θα ληφθούν μέτρα σε όλες τις χώρες των Δυτικών Βαλκανιών ώστε να δοθεί άμεσα προσωρινή στέγη σε 50.000 πρόσφυγες που βρίσκονται στο ύπαιθρο.

Η τήρηση των συμφωνηθέντων θα ελέγχεται σε εβδομαδιαία βάση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα αξιολογεί την κατάσταση.

Από την πλευρά της, η κ. Μέρκελ αφού εξήρε τη στάση της Ελλάδας, επισήμανε την ανάγκη να υπάρξει σύντομα συμφωνία με την Τουρκία, ενώ δόθηκε - όπως είπε - εντολή στην Κομισιόν να υπογράψει συμφωνίες επανεισδοχής με το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Μπαγκλαντές, ώστε να παίρνουν πίσω τους υπηκόους τους που εισέρχονται παράνομα στην ευρωπαϊκή επικράτεια.

Στη συνάντηση δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στο διαχωρισμό μεταξύ προσφύγων και ατόμων που δεν χρειάζονται προστασία, αλλά έρχονται στην Ευρώπη για οικονομικούς λόγους.

Ναυτεμπορική

Ο αγροτικός κόσμος συρρικνώνεται

Του Βασίλη Γαλούπη από το Ποντίκι

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Μεταπολεμικά, και ειδικά μετά το 1990, η πτώση του αγροτικού πληθυσμού της χώρας ήταν ραγδαία σε όλα τα επίπεδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για το παραγωγικό σκέλος, αλλά και για τη συνεισφορά του στο ΑΕΠ. Στα χρόνια της κρίσης η κατάσταση έγινε ακόμη δυσκολότερη. Οι επιβαρύνσεις στους αγρότες και το κόστος παραγωγής αυξάνονται, ενώ τα έσοδα μειώνονται.

Η χαρτογράφηση του αγροτικού χώρου από το 1821 μέχρι σήμερα είναι άκρως διαφωτιστική για το τι πραγματικά έχει συμβεί αυτά τα σχεδόν 200 χρόνια στη χώρα μας σε όλα τα στάδια και τους τομείς της παραγωγικής διαδικασίας στη γεωργία και την κτηνοτροφία.

Το 1838 ο οικονομικώς ενεργός πληθυσμός ανδρών της Ελλάδας, σύμφωνα με την απογραφή που είχε γίνει εκείνη τη χρονιά, έφτανε τους 233.273, σε συνολικό πληθυσμό 651.000. Απ’ όσους εργάζονταν, οι 95.069 ήταν γεωργοί και οι 27.366 κτηνοτρόφοι. Δηλαδή ο ένας στους δύο εργαζομένους, και συγκεκριμένα σε ποσοστό 55%, ασχολούνταν με τη γεωργία – κτηνοτροφία.

Επειδή ασφαλώς υπάρχει κι ένα ιστορικό ενδιαφέρον σ’ αυτήν την εργασιακή χαρτογράφηση αμέσως μετά την απελευθέρωση, έτσι όπως την εντοπίσαμε στην έκδοση «Στατιστικαί Μελέται 1821-1971» του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, από τον Σύλλογο Υπαλλήλων της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος, να αναφέρουμε ακόμα ότι στους άλλους τομείς απασχολούνταν κατά το 1838: μηχανικοί 15.343, έμποροι και τραπεζικοί 276, έμποροι χονδρικού εμπορίου 5.090, καταστηματάρχες 12.196, ιδιοκτήτες μεγάλης έκτασης γης 2.755, ιδιοκτήτες μικρής έκτασης γης 45.234, στρατιωτικοί 4.566, ναυτικοί 13.679, δημόσιοι υπάλληλοι 1.391, δικηγόροι 110, γιατροί 208.

Τα στοιχεία αυτά δημοσιεύθηκαν αρχικά στα αγγλικά το 1842 από τον Φρέντερικ Στρονγκ με τίτλο «Greece as a Kingdom, A statistical description of that country».

Σε μια πιο εκτενή μελέτη που έγινε το 1853 και φέρνει στο φως τα πρώτα επίσημα στατιστικά στοιχεία που διασώζονται στη χώρα μας, με τίτλο «Στατιστικαί πληροφορίαι περί Ελλάδος» (Εθνικό Τυπογραφείο), διαπιστώνεται ότι ο αγροτικός πληθυσμός αποτελεί το 89,7% του συνολικού πληθυσμού στην Ελλάδα, αν συμπεριλάβει κανείς και τις γυναίκες, αλλά και τα παιδιά που δούλευαν με τις οικογένειές τους στα χωράφια.

Στις απαρχές του 20ού αιώνα η κατάσταση ήδη είχε αλλάξει αρκετά. Στην απογραφή του 1907 ο πληθυσμός ξεπερνούσε τα 2,6 εκατ. Το ποσοστό των ανδρών που εργάζονταν ήταν 51,2% και των γυναικών μόλις 4,3%!

Στη γεωργία απασχολούνταν 257.000 άνθρωποι, στην αλιεία 6.144 και στην κτηνοτροφία 70.560. Συνολικά, το 45% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας. Η βιοτεχνία (βιομηχανία, χειροτεχνία, χειρωνακτική) είχε ανέλθει πια σε 189.443 εργαζόμενους και στο 25,7%, ενώ το εμπόριο ήταν στο 11,1%.

Ελάχιστες οι διαφορές και στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό στην απογραφή του 1920, που περιελάμβανε άτομα ηλικίας 10 ετών και άνω, σε αντίθεση με την προηγούμενη απογραφή που αποτελούνταν από άτομα ανεξαρτήτως ηλικίας. Η γεωργία απασχολούσε το 44,9% των εργαζομένων, η κτηνοτροφία το 4,3% και η αλιεία το 0,08%.

Τραύματα

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο γεωργικός πληθυσμός της Ελλάδας τους δυο τελευταίους αιώνες έχει υποστεί βαθύτατα δημογραφικά τραύματα. Βασική αίτια ήταν, βέβαια, οι μεγάλες εθνικές περιπέτειες και οι πόλεμοι, όμως επίδραση σημαντική είχαν κατά καιρούς και άλλα οικονομικά, κοινωνικά, καιρικά, αλλά και διεθνούς φύσης αίτια (κρίσεις κ.λπ.). Σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία, ο αγροτικός πληθυσμός στην Ελλάδα το 1928 ήταν 3,3 εκατ. σε σύνολο 5 εκατ. κατοίκων και το 1940 είχε φτάσει στα 3,8 εκατ. σε συνολικό πληθυσμό 7,3 εκατ. Η γη μετά το 1929 ήταν διαμοιρασμένη ως εξής:

◆ Το 36,96% των αγροτών είχε έκταση μέχρι 1 στρέμμα.

◆ Το 35,09% των αγροτών καλλιεργούσε 1-3 στρέμματα.

◆ Το 23,45% των αγροτών 3-10 στρέμματα.

◆ Το 3,87% των αγροτών 10-100 στρέμματα.

◆ Το 0,15% των αγροτών πάνω από 100 στρέμματα.

Μέχρι το 1936 μοιράστηκαν από το κράτος 1,7 εκατ. στρέμματα σε 305.000 αγροτικές οικογένειες συνολικά.

Συνέπεια της αγροτικής μεταρρύθμισης ήταν η αύξηση της παραγωγής, αλλά και η εξέλιξη της εμπορευματοποίησής της. Ανάμεσα στο 1915 και το 1931 τα σπαρμένα με σιτάρι εδάφη αυξήθηκαν από 736.000 σε 1.356.000 στρέμματα, με καπνά από 17.500 σε 84.400 στρέμματα και η παραγωγή σιταριού ανέβηκε κατά 200.000 τόνους! Περίπου το 70% της καλλιεργούμενης γης είχε σιτηρά, αλλά η απόδοση ήταν πολύ χαμηλή εξαιτίας της έλλειψης κεφαλαίου και γνώσεων.

Παρά ταύτα υπήρχαν ακόμα περιθώρια βελτίωσης στην εντατικοποίηση της γεωργίας. Αποτρεπτικό ρόλο έπαιζε το γεγονός ότι η πλειοψηφία των κτημάτων ήταν μικρά και κατακερματισμένα. Όπως και να είχε, ο αγροτικός κόσμος εξακολουθούσε να τα φέρνει βόλτα δύσκολα. Υπολογίζεται ότι το 1936 το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα των αγροτών ήταν 4.200 δραχμές, όταν το κατά κεφαλήν εισόδημα στις πόλεις έφτανε τις 14.525 δραχμές.

Όσον αφορά τις εξαγωγές, το μεγαλύτερο βάρος έπεφτε στη σταφίδα, με ετήσια παραγωγή 127.000 τόνους, λίγο πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεύτερο εξαγώγιμο αγροτικό προϊόν ήταν ο καπνός, με τη Γερμανία και τις ΗΠΑ να απορροφούν πάνω από το 70% του προϊόντος. Ακόμη υπήρξαν κρατικά μέτρα για την προώθηση της βαμβακοβιομηχανίας, με την παραγωγή να αυξάνεται μετά τον αμερικανικό εμφύλιο, όταν μειώθηκαν οι εξαγωγές από τις ΗΠΑ προς την Ευρώπη. Το 1911 στην Ελλάδα καλλιεργούνταν 9.061 στρέμματα βαμβακιού και το 1939 είχαν φτάσει τα 65.200 στρέμματα.

Αν συνοψίσουμε την κατάσταση της γεωργίας στην προπολεμική περίοδο, θα διαπιστώσουμε ότι με την αγροτική μεταρρύθμιση καταργήθηκαν οι φεουδαρχικές συνθήκες, όμως δημιουργήθηκε η μικροκαλλιέργεια, που με τη σειρά της δεν επέτρεπε την εντατικοποίηση της παραγωγής.

Μεταπολεμικά πια, μεταξύ 1951 και 1961, ο συνολικός πληθυσμός της χώρας αυξήθηκε από 7,6 εκατ. σε 8,3 εκατ., όμως ο αγροτικός παρέμεινε ουσιαστικά αναλλοίωτος στα 3,6 εκατ., όπως πάνω – κάτω και πριν από τον πόλεμο (3,8 εκατ. το 1940). Εξακολουθούσε, πάντως, να αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, σε μια εποχή που άρχισε να σαρώνει η αστυφιλία με τα κύματα εσωτερικής μετανάστευσης προς τις μεγαλουπόλεις, ενώ ξεκινούσε πια και η μετανάστευση προς το εξωτερικό.

Σε φάση μεταβολής

Την περίοδο μετά τον πόλεμο, 1950 – 1965, η εκάστοτε κυβερνητική πολιτική προσπάθησε να μεταθέσει την καλλιέργεια από τα σιτηρά στην παραγωγή των λεγόμενων βιομηχανικών φυτών, ωστόσο χωρίς επιτυχία, καθώς διατηρήθηκε εν τέλει η πολιτική για τα σιτηρά, που αποτελούσαν το βαρύ πυροβολικό. Η παραγωγή σιταριού αυξήθηκε κατά 40% αυτήν τη 15ετία. Του ρυζιού διπλασιάστηκε, όπως και του βαμβακιού, ενώ του καπνού ανέβηκε κατά 30% και των λαχανικών κατά 100%.

Η ελληνική γεωργία εξακολούθησε να βρίσκεται σε μια φάση αργής μεταβολής. Οι μονοκαλλιεργητικές ή ολιγοκαλλιεργητικές συνθήκες βαθμιαία καταργήθηκαν. Ο καπνός εξακολουθούσε να κατέχει κεντρική θέση στις εξαγωγές, η θέση της σταφίδας όμως είχε υποχωρήσει. Ένα μεγάλο τμήμα της συνολικής παραγωγής αγροτικών προϊόντων έφτανε πια στην αγορά.

Το 1957 οι συνολικές εξαγωγές εξακολουθούσαν να αποτελούν μόλις το 41,8% των εισαγωγών. Περίπου το 80% των εξαγωγών αποτελούνταν το 1960 από αγροτικά προϊόντα. Η Ελλάδα μέχρι εκείνη τη χρονιά βρισκόταν σε ένα προπαρασκευαστικό στάδιο κι από τότε προσπαθούσε να εξουδετερώσει την «οπισθοδρομική» αγροτική διάρθρωση και να προωθήσει τον εκσυγχρονισμό σε όλες τις φάσεις της παραγωγής.

Ωστόσο, είχε αρχίσει να φθίνει ήδη η συμβολή της γεωργίας στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, αφού μειώθηκε κατά 5% μεταξύ 1958-1965.

Τα πολύ δύσκολα, λοιπόν, για τον πρωτογενή τομέα αρχίζουν μετά τον πόλεμο. Το 1948 το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν ήταν 19,1 δισ. δρχ. και ο Πρωτογενής τομέας (γεωργία) 5,8 δισ., με τον Δευτερογενή στα 3,7 δισ. Η εξέλιξη και η αναλογία ανά δεκαετία μέχρι το 1990, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία και τους Εθνικούς Λογαριασμούς Ελλάδας, ήταν:

◆ 1958: ΑΕΠ 83,7 δισ., Πρωτογενής τομέας 21,6 δισ., Δευτερογενής 19,7 δισ.

◆ 1968: ΑΕΠ 202,6 δισ., Πρωτογενής τομέας 39,5 δισ., Δευτερογενής 59,3 δισ.

◆ 1978: ΑΕΠ 1,01 τρισ., Πρωτογενής τομέας 177 δισ., Δευτερογενής 312,9 δισ.

◆ 1988: ΑΕΠ 6,5 τρισ., Πρωτογενής τομέας 1,08 τρισ. Δευτερογενής 1,8 τρισ.

Όσο για τον Τριτογενή τομέα; Από 10 δισ. το 1948, στο μισό του ΑΕΠ, εκτινάχθηκε στα 3,6 τρισ. το 1988, υπετριπλάσιο ποσοστό την ίδια χρονιά! Η γεωργία έχει όλο και μικρότερη συμβολή στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν.

Συρρίκνωση

Η έναρξη της παγκοσμιοποίησης μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ, σε συνδυασμό με την ολοένα αυξανόμενη επιρροή της αγροτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα μέσω επιδοτήσεων, αλλά και τρομερών αλλαγών, οδήγησε σε συρρίκνωση του αγροτικού κλάδου σε όλα τα επίπεδα.

Σύμφωνα με την Eurostat, σχετικά με την απασχόληση στον αγροτικό τομέα αλλά και την αλιεία το 2012, οι απασχολούμενοι στον αγροτικό κλάδο, έπειτα από διαρκή πτώση τις τελευταίες δεκαετίες, έφταναν τους 400.000, αντί των 3,6 εκατ. του 1961! Συνολικά 23 εκατ. άνθρωποι απασχολούνται ως αγρότες στην Ε.Ε. των 27 κρατών-μελών.

Οι κακές ειδήσεις, όμως, δεν τελειώνουν εδώ. Σωρευτικά την εξαετία 2006-2011 το αγροτικό εισόδημα στην Ελλάδα, όπως εκτιμάται από την Eurostat, μειώθηκε κατά 22,6%, ενώ στο ίδιο διάστημα, συγκριτικά, το αγροτικό εισόδημα στην Ε.Ε. αυξήθηκε κατά 19% και στις χώρες της ευρωζώνης κατά 5% περίπου.

Στην Ελλάδα τη δεκαετία του 2000 οι αγρότες μειώθηκαν κατά 35%! Έτσι, από το 17% το 2000 πήγαν στο 11% του ενεργού πληθυσμού το 2009, ποσοστό που σήμερα είναι μικρότερο. Η συμμετοχή του αγροτικού τομέα στη συνολική Ακαθάριστη Προστιθέμενη Αξία από 6,6% έπεσε στο 3% το ίδιο διάστημα (2000-2010) και το αγροτικό εισόδημα μειώθηκε κατά 19%. Οι εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, που δυνητικά θα μπορούσαν να παραχθούν εντός Ελλάδας, έφταναν κάθε χρόνο τα 5-6 δισ. ευρώ.

Οι εξελίξεις τα τελευταία 25 χρόνια ήταν ραγδαίες σε παγκόσμιο επίπεδο στο σύστημα παραγωγής, μεταποίησης και διακίνησης των αγροτικών προϊόντων. Όμως η ελληνική γεωργία και το κράτος σε επίπεδο εθνικής πολιτικής δεν παρουσίασαν τα απαιτούμενα αντανακλαστικά για τον διαρθρωτικό και θεσμικό εκσυγχρονισμό που απαιτούνταν. Οι προστατευτικοί μηχανισμοί της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μάλιστα, έδρασαν συχνά ως αποτρεπτικοί παράγοντες για τη βελτίωση της παραγωγικής εικόνας της ελληνικής γεωργίας και η κρίση έδωσε το τελειωτικό χτύπημα, μέσα σε έναν λαβύρινθο στρεβλώσεων, υπερβολών και παθογενειών.

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε η ΠΑΣΕΓΕΣ το 2013, οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν στον αγροτικό τομέα την τριετία 2010-2012 αγγίζουν τις 58.300, παρά το γενικό προσκλητήριο για επιστροφή στη γη ως μέσο καταπολέμησης της ανεργίας και δυνατότητας εύρεσης ενός εισοδήματος.

Η σημαντική άνοδος του κόστους παραγωγής και των φόρων είχαν συνέπεια το αγροτικό εισόδημα σωρευτικά, το διάστημα της πενταετίας 2009-2013, να μειωθεί κατά 13%, πτώση η οποία σε απόλυτο μέγεθος αντιστοιχεί σε απώλεια της τάξεως των 922 εκατ. ευρώ περίπου. Από τα 6,537 δισ. ευρώ που ήταν το 2014 το σύνολο του γεωργικού εισοδήματος στη χώρα μας, τα 3,017 δισ. ευρώ αποτέλεσαν χρήματα που ήρθαν από τις Βρυξέλλες, με συνέπεια η εξάρτηση από τις κοινοτικές επιδοτήσεις να μεγαλώνει αντί να μικραίνει.

Όσον αφορά το τι παράγει η χώρα μας, το διάστημα 2009-2013 το προβάδισμα ως προς την κατανομή της αξίας κατέχουν τα φρούτα και τα κηπευτικά, με ποσοστά 16,6% και 18% αντίστοιχα. Ακολουθούν το γάλα (11,2%), οι αροτραίες καλλιέργειες (10,2%), το ελαιόλαδο (9,3%), το αιγοπρόβειο κρέας (8,3%) και τα σιτηρά (7,5%). Η αξία των εξαγωγών τροφίμων, εξάλλου, αυξήθηκε μεταξύ 2008-2014 κατά 22%.

Με όλα αυτά δεν είναι δυσεξήγητο το ότι το ποσοστό των νέων αγροτών το 2012, καταμεσής της κρίσης και της έξαρσης της ανεργίας, ήταν στην Ελλάδα μόλις το 7%, ενώ των ηλικιωμένων αγροτών 57,2%! Όχι μόνο γερνάει, αλλά δεν ανανεώνεται κιόλας ο αγροτικός πληθυσμός… Η χώρα μας, τελικά, συρρίκνωσε την αγροτιά της! Και οι καιροί για όσους θέλουν να επιστρέψουν στη γη γίνονται όλο και δυσκολότεροι.

πηγή 

Ζώα χαίρονται το φθινόπωρο!

Ζώα κατοικίδια αλλά και είδη της άγριας ζωής χαίρονται με τον τρόπο τους τα χρώματα του φθινοπώρου στη φύση, απολαμβάνοντας τις εναλλαγέςτων χρωμάτων, των υφών αλλά και όλα εκείνα που η εποχή αυτή φέρνει στο περιβάλλον. Οι φωτογράφοι απαθανατίζουν τις εικόνες στα δάση και μεταφέρουν στους θεατές τη ομορφιά του φθινοπώρου με τα ζώα να πρωταγωνιστούν στις σκηνές…











πηγή